
RUH
Her gün sil baştan kurulan sahnedeAynı kişiler, farklı kişi’liklerdeKutsal Güneş’in altındaki günüefendisine adayıp daGecenin kör karanlığını kendine reva görür insanOnunla aydınlanan Ruh,Onsuz karanlıkta biçaredir, heyhatIssız bir patika ormandaVeyahut yüksek debili ırmağın üstünde bir köprüYordam el, yorulan kolKurtuluşu alabildiğine aydınlıkAlabildiğine geniş geçitte ararDeğil mi?Değil mi